Kieran werd op zijn 35ste getroffen door een verontrustende mix van nostalgie, spijt, claustrofobie, leegte en angst. Ondanks, of was het dankzij, dat hij alles had wat zijn hartje begeerde werd hij geconfronteerd met de existentiële vragen van de midlife.
Kieran Setiya is hoogleraar in de filosofie en hij gebruikte zijn kennis van de filosofie om het hoe en waarom van die gevoelens de verklaren. Zijn antwoord? Gevoelens als nostalgie, spijt, claustrofobie, leegte en angst die we tijdens de midlife ervaren worden veroorzaakt doordat:
- we minder opties hebben in het leven
- we beseffen dat we dromen moet opgeven
- we ons moeten neerleggen bij de fouten die er gemaakt zijn
Britse onderzoekers vonden eerder al dat tevredenheid met het eigen leven de vorm heeft van een U en dat het dal zich gemiddeld rond het 46e levensjaar bevindt. Een Duitse econoom concludeerde uit zijn onderzoek dat dit komt omdat jonge mensen optimistische verwachtingen hebben, en dat de mislukking daarvan in het midden van het leven pijnlijker wordt gevoeld dan aan het einde, als mensen berusting en dankbaarheid hebben ontwikkeld.
Setiya stelt:
"Wat pijn doet, is dat ons eigen leven niet meer als een optie aanvoelt"